سال تحصیلی ۵۵- ۵۴ درکلاس چهارم دبستان معزی شرف آباد تحصیل می کردم و آموزگارمان “مرحوم حبیب قانع ” بود جمعیت کلاس ما از دیگر کلاس ها بیشتر بود و بزرگترین کلاس این مدرسه به ما اختصاص داشت و ایشان با نیرو و نشاط جوانی به تدریس اشتغال داشت .

روحیه کار و تلاش از ویژگی های بارز آن فقید سعید بود درکنار معلمی لحظه ای بیکار نبود و با کار و تلاش تفریح می کرد . علاوه برمعلمی دامداری سنتی را در کنار منزل خود ایجاد کرده  بود و علاوه بر دام از انواع طیور نیز نگهداری می کرد .

یکی از مشکلات رایج ما دانش آموزان در آن روزها ، اصلاح و کوتاه کردن موی سر بود .مدرسه برای رعایت بهداشت خیلی سخت گیر بود و تراشیدن موی سر برای ما به کابوسی ترسناک تبدیل شده بود .ماشین های سر تراشی دستی ، هم کند بود و هم کهنه و اغلب هنگام ماشین کردن ،  گیر می کرد و موها را می کشید.

درآن زمان در عزآباد مرحوم عزیز قنبر سلمانی می کرد و برخی افراد نیز خوشان ماشین سرتراشی دستی داشتند  وسر ها را تا سرحد سفیدی سر می تراشیدند .

دقیقا به یاد دارم آن روز به خاطر نتراشیدن  موی سر ، بسیاری از بچه ها مورد مواخذه و تنبیه مسئولان مدرسه قرارگرفتند و مرحوم حبیب قانع شاهد این ملامت و تنبیه بود .

وقتی به کلاس آمدیم گفت : همین امروز به شهر می روم و ابزار سلمانی می خرم و از فردا خودم سرتان را ماشین می کنم .

و از آن روز استاد حبیب درکنار معلمی ” آرایشگر ” محله نیز شد تا مشکل ما کودکان آن روز را مرتفع نماید.

گفتنی است پدرایشان نیز  مرحوم استاد رمضون در روزگاری که حقیر کمتر به یاد دارم دلاک بوده و دلاکان قدیم علاوه بر تراشیدن سر و ریش ، کشیدن دندان ، ختنه کردن و… نیز انجام می دادند .

بلاخره مشکل ما حل شد و تا روزی که مرحوم حبیب در آبادی بود دست بر قیچی داشت و سر وصورت اهالی را صفا می داد .

کلاس چهارم را همه با موفقیت گذراندیم و به کلاس پنجم رفتیم و مرحوم حبیب نیز پا به پای ما به کلاس پنجم آمد و دو سال متوالی آموزگارمان بود .

از تمامی فرصت های آموزشی برای عمق بخشیدن به مطالب درسی استفاده می کرد کلاس های خارج مدرسه ، کارهای عملی و فعالیت های دست ورزی ، حضور مستمر دربرنامه های فوق برنامه را همواره مد نظر داشت و ما دانش آموزان دیروز خاطرات آن دو سال را فراموش نمی کنیم .      یادش گرامی باد