علاوه برچای پخش نقل و خرما نیز در روضه ها رواج داشت . یک نوع نان سنتی به نام سوروک نیر بعضا در پایان روضه بین عزاداران توزیع می شد نذر سوروک خانواده رکن الدینی ها در شب عاشورا درحسینیه تغاره بند عزآباد تا چندین سال پیش ادامه داشت .

به نقل شفاهی از مرحوم حاج حسین ابهجی (حسین علیرضا )  دراغلب حسینیه ها  سماورهای بزرگ زغالی وجود داشت که توسط سقاها از آب انبار لبریز می شد و چایچی ها چای را در استکان های کمر باریک که دریک تال مسی که درکنارش قند بود پیش روی شیعیان می گذاشتند و چایچی ها مهارت خاصی در این کار داشتند .

وی  به توزیع میوه های فصل از جمله سردرختی ها به مانند انجیر ، سیب ، زردآلو و… در حسینیه ای در محله ی وردعلی عزآباد اشاره داشت و افزود : در قدیم پذیرائی کنندگان چادرشبی که میوه ، نقل یا سوروک در آن بود را به گردن می بستند و با چرخیدن درمجلس بین حاضران توزیع می کردند .

توزیع غذای گرم در مجالس عزآباد تقریبا از دهه ۵۰ آغاز شد و به مرور فراگیر شد این نوع پذیرائی به علت عدم وجود امکاناتی همچون بشقاب و قاشق در سینی هایی سرو می شد که افراد در گروه های ۴ نفره دور آن می نشستند و بعد ها بشقاب ها تهیه شد و امروزه ظروف یکبار مصرف کارها را راحت کرده است .

دریک مقطع زمانی پذیرائی توتون و تنباکو و سیگار جزو لاینفک مجالس عزاداری بود و اغلب بانیان برای تهیه این پذیرائی با مشکل مواجه بودندکه بحمد الله این رسم به کلی منسوخ شده است .

توزیع شیر گرم و انواع شربت نیز با توجه به فصل سرما و گرما در روضه ها جریان داشت .