چالش دبیرستان های پسرانه دوره اول با جمعیت کم و نرسیدن به حد نصاب

یکی از مشکلات روستاهای رستاق ناشی از کاهش زاد و ولد، جمعیت کم دانش آموزی است که با اصرار مردم و شوراها برای نگه داشت مدرسه در آبادی خود همراه شده است .

این منیت و تعصب مدرسه داشتن به دوستی خاله خرسه می ماند چرا که این مدارس کم جمعیت عملا از بازدهی و بهره وری لازم بهره مند نیستند دراین مقوله برآنیم تا با بررسی مشکلات این مدارس تا دیر نشده چاره ای بیاندیشیم که فردا خیلی دیر است .

دهستان رستاق در دوره متوسطه اول و در جنسیت پسر ۴ دارای دبیرستان های شهید فقیه ابراهیم آباد ، شهدای شمسی ، صاحب الزمان صدراباد و فرخی بندرآباد است که مجموع آماری این ۴ مدرسه به ۱۲۰ نفر هم نمی رسد فلذا در زمره دبیرستان های زیر حد نصاب محسوب و از داشتن مدیر مستقل ، معاون آموزشی ، معاون پرورشی ، کادرخدماتی وبسیاری از مزیت های آموزشی و پرورشی محروم است .

رقابت های آموزشی به حداقل حداقل خود رسیده است و تعاملات اجتماعی ، فعالیت های فوق برنامه ، مشارکت های همگانی دراین مدارس دیده نمی شود  معاون دبیر که به عنوان مسئول مدرسه است باید حداقل ۱۲ ساعت درهفته به تدریس بپردازد و عملا از پیگیری های معمول و پاسخگوئی های والدین بازمی ماند .

این رویه به همراه سایر مشکلات موجود دراین دبیرستان ها ، دانش آموزان نخبه را به مرکز شهرستان و استان کشانده است و خانواده ها را به پرداخت هزینه های گزاف مجبور ساخته و کم کم موجب مهاجرت این خانواده شده و می شود.

آیا وقت آن رسیده است که مردم رستاق بعضی تعصب ها را کنار گذاشته و حداقل برای آینده فرزندانشان آستین همت بالا بزنند ؟

آیا نمی شود این مدارس را در یک نقطه تجمیع کرد ؟ و هزینه های نگهداری و… را صرف ارتقای تحصیلی آنان کرد ؟

آیا مدرسه داشتن اینقدر مهم است ؟ مدرسه داشتن به چه قیمیتی ؟!

کمی بیاندیشیم ؟ وبرای داشتن یک مدرسه کارآمد فارغ از این محل و آن محل دست به دست هم بدهیم چراکه :

مثل آذر ماهِ کردستان،  کلاسم سرد است       نیکمت سـرد مـرا شـهریـورِ اهـواز کـن